Retazos de unas manos viejas

Imagen extraída de freepik.es (Stockvault)

Demasiados años para una misma pena: han faltado palabras y ha sobrado sangre. Demasiado vacío para un único verano, demasiadas tiritas para un mismo alfiler. Demasiado silencio para un mismo corazón, demasiada tumba para un solo cuerpo, y es que faltaron despedidas y sobraron argumentos. Tanta pena como para morir llorando, tanta impotencia como para ahogarse soñando; con los años aprendí que faltaron hombros y sobraron daños. Estampé el corazón entre una piedra y una espada, la verdad es que poco pude hacer para recuperar la calma. Faltaron manos tendidas, sobraron astillas clavadas. Descosí el pañuelo a base de noches desechas en mi almohada, llené cincuenta páginas de historias que nunca llegaron a contar nada; quién pudiera entender que, a veces, el papel encierra verdades jamás contadas. Sobraron idiotas, y me faltó coraje para decir adiós, para cerrar el cuento, este cuento que cierro seis años después con una sonrisa en la cara. Ahora lo que sobra son las canas.

10 comentarios:

  1. Respuestas
    1. Un saludo, Jaal! Gracias por tu aportación! Era una forma figurada! jeje :)

      Eliminar
  2. Contundente post, me encantó!
    Rebosa melancolía, y eso siempre me gusta personalmente aunque cabe recordar siempre que el futuro está para escribirlo de nuevo!

    Pd. Veig que des de Nakadaska han compartit el teu blog i la teva pàgina!! Que guai, són uns cracks!

    Abraçades, i t'espero pel Taller :)

    ResponderEliminar
    Respuestas
    1. Moltes gràcies, Joan! És cert, el futur és molt important, però crec que la tristesa i el dolor ens impulsen a buscar una sortida, cosa molt important!

      Un abraçada, i gràcies pel teu comentari!

      Eliminar
  3. wo wo woow
    el cierre me encantó

    ResponderEliminar
  4. Al final al hacer repaso te das cuenta de que pasaste mucho tiempo preocupado por cosas que jamás debieron robarte ni un segundo. Y el tiempo no vuelve...

    Me gustó.

    ResponderEliminar
    Respuestas
    1. Muchísimas gracias, Oski! Tienes razón, vale la pena darse cuenta a tiempo, pero pienso que las caídas no son tan malas al fin y al cabo, se aprende mucho de ellas. Un fuerte abrazo y gracias por tu comentario!

      Eliminar
  5. Bonito escribes...

    Con tu permiso iré pasando por aquí.

    Te envío mi abrazo.
    Dani..

    ResponderEliminar
    Respuestas
    1. Muchas gracias por tu comentario, Daniel! Estaré encantada de que te pases!

      Tengo problemas con el gadget de Seguidores, pero estoy en búsqueda de soluciones... un abrazo!

      Marina

      Eliminar

¡Siempre es un placer leer vuestros comentarios!